Op het grote scherm staat 'les sages-femmes'. Ik staar gefascineerd naar het woord. Vanuit mijn kennis van het Frans zou ik dat vertalen naar 'wijze vrouwen', maar aan de wetenschappelijke context van de lezing én de schrijfwijze voel ik dat dat niet klopt.
Het woord komt verschillende keren terug, dus vraag ik in de pauze aan de collega's : qu'est-ce que c'est, une sage-femme ? Het blijkt een vroedvrouw te zijn.
Dit zijn voor mij de heerlijke momenten waarop je plots oude cultuur ontmoet in taal.
Een vroedvrouw. Een wijze vrouw. Een vrouw met kennis van de ziel. Een vrouw met 'weten' over leven, over leven geven, ja, zelfs over dood.
Een snelle zoektocht naar de geschiedenis van het Engelse woord 'midwife' leert ook hier dat de vrouw 'met' de vrouw is die gaat bevallen. Haar energie versterkt. Vanaf de jaren 1400 riskeren vroedvrouwen te worden beschuldigd van hekserij en neemt de medische wetenschap het langzaam over.
Tot taal ons op subtiele wijze opnieuw in contact brengt met diepgeworteld weten.