Een rit van enkele kilometers met een elektrische bus brengt ons op de plaats van afspraak.  Ik sta versteld van de gigantische hoeveelheid halfedelstenen die hier ligt.  Van de pracht van de beelden die uit vele oude culturen staan opgesteld.  Mijn gezelschap vestigt mijn aandacht op een grote Ankh. Alleen het gevoel kunnen mijn hersenen nog registreren.  Andere prikkels 'zien' ze niet meer, ondanks de rust die hier heerst.

Lieve klant,

De muziek van de trompet gaat door merg en been.  Alle haren op mijn lichaam staan overeind.  De familie van de man brengt zijn lichaam te rusten.  Het verdriet op hun dierbare gezichten ligt als het gewicht van de hele planeet op mijn borstkas.

Nooit eerder voelden woorden zo...  zo teveel en te weinig tegelijkertijd.  Niets van wat ik wil zeggen lijkt in de buurt te komen van wat ik diep vanbinnen wil uitdrukken.  En dus zwijg ik.  Een gevulde stilte. 

Een diep gesprek hadden we daarnet aan tafel.  Mijn jongste en ik.  Het begint haar allemaal een beetje te duizelen. Ze staat met haar 18 jaar op de rand van het nest, zo beseft ze nu.  Klaar om de vertrouwde, warme cocon te verlaten en haar vleugels uit te slaan.  De wijde wereld in.  Nu ja, de wijde wereld.  Gent is aardrijkskundig gezien eerder ons buurdorp.  Maar toch, ik voel wat ze bedoelt.  Alles zal anders zijn.  Haar vrienden, haar omgeving, op eigen benen staan.  Veel mensen geraken gedurende hun hele leven nooit veel verder dan dit.

Lieve klant,

Ze kan er wat van, van haar ontdekkingstocht door het leven.  Plots stond ze buiten, midden in een plenzende regenbui.  Bijna drie, en één grote bos dansende rode krullen. Ze liep en sprong van de ene kant van de tuin naar de andere.  Plots stond ze stil, haar hoofdje achterover, haar mond open om de regen op haar tong te proeven.